°•°•°•°•°
ေရးသူ - ငါ့လင္ သာဂိ
#Creditသက္ဆိုင္သူအားလုံး
ကပၸိယႀကီး ဦးေမာ္ကြန္း၏ အစီအစဥ္ျဖင့္ လယ္ထဲသြားမည္ဟု သီတင္းလႊင့္ကာ ရြာမွ လူငယ္ အခ်ိဳ႕ႏွင့္ မိန္းမပ်ိဳမ်ား အဖြဲ႔ခြဲ၍ မင္းဝန္ေတာထဲသို႔ အလွ်ိဳလွ်ိဳ ထြက္ခဲ့ၾကသည္။ လယ္ေတာေတြက ေတာင္ၾကားမွာ ရွိသျဖင့္ သူႀကီး ေက်ာက္လံုးႏွင့္ ဂ်ပန္အဖြဲ႔ မရိတ္မိေပ။ ရြာထဲတြင္ ကာလသား အခ်ိဳ႕ႏွင့္ သက္ႀကီးရြယ္အိုမ်ားသာ က်န္ခဲ့သည္။ မိလံုးလည္း သက္သာလာသျဖင့္ ျမႏွင္းႏွင့္အတူ စခန္း ၁ သို႔ လိုက္ခဲ့သည္။
စခန္းသို႔ ေရာက္ေသာ္ ရဲေသြး၏ အစီအစဥ္ျဖင့္ ေနရာခ်ေပးသည္။ တိုက္ခိုက္ရည္ ျပည့္ၿပီးသား လူငယ္ 5 ဦးကို မွာစရာရွိတာ မွာၾကားၿပီး စခန္း ၂ သို႔ လံုျခံဳေရးတာဝန္ ေပးလိုက္သည္။ စခန္း ၁ တြင္ က်န္ရွိေနေသာ လူငယ္မ်ားအား ရဲေသြးမွ တိုက္ခိုက္ေရး ပညာ သင္ၾကားေပးေနသည္။
"ရဲေသြးေရ၊ မနက္ၾကရင္ အင္အားျဖည့္ လာမဲ့ ဂ်ပန္ လူအင္အားနဲ႔ လမ္းေၾကာင္း အတိအက် သိရမယ္၊ မင္းနဲ႔ ညိဳေမာင္ ႏွစ္ဖြဲ႔ ခြဲၿပီး လမ္းက ျဖတ္တိုက္ပါ၊ ဦးေအာင္ေကာင္းတို႔က ရြာသားေတြ လံုျခံဳေရးအတြက္ ႀကိဳတင္ စီစဥ္ထား လိမ့္မယ္၊ လမ္းမွာ ေထာင္ေခ်ာက္စင္ဖို႔နဲ႔ တိုက္မယ့္ ဗ်ဴဟာကေတာ့ မင္း ကြ်မ္းက်င္ၿပီးသားဘဲ"
"စိတ္ခ်ပါ ကပၸိယႀကီး၊ ဒါနဲ႔ သီတင္းေပးက ဘယ္သူလည္းဗ်"
"ဒါက လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ကြဲ႕"
-------------------------------------------
ရြာေတာင္ဘက္က ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ႀကီးထဲတြင္
"ျပြတ္ျပြတ္ျပြတ္ျပြတ္ အားးး ရွီးးးး ေကာင္းဒကားးး ေမေလး ေတာ္တယ္၊ ဟားးးးးး"
ထိုင္ခံုေပၚတြင္ အၿငိမ့္သား ထိုင္ရင္း ေမေလး လီးစုပ္ေပးေနသည္ကို ဟာကိရိ ဇိမ္ခံေနသည္။ စိတ္ထဲက မသတီေသာ္လည္း တာဝန္ေၾကာင့္ ဟာကိရိအလိုက် သူသင္ေပးသည့္ အတိုင္း လီးကို လက္ျဖင့္ စံုကိုင္ကာ အားရပါးရ စုပ္ေပးေနသည္။ ေစာနက ဦးေက်ာက္လံုးႏွင့္ ဟာကိရိတို႔ တိုင္ပင္ေနေသာ စကားမ်ား ၾကားရသျဖင့္ ယခုလို လီးစုပ္ေပးရတာ တန္သည္ဟု ေမေလး ခံယူလိုက္သည္။
"စုပ္ စုပ္ စုပ္စမ္း ျပြတ္ျပြတ္ အြတ္အြတ္ ပလပ္ပလပ္ ပ်စ္ပ်စ္ အားးးး ရွီးးးးး ဟားးးးးးးး"
ပါးစပ္ထဲ ဝင္လာေသာ ဟာကိရိ၏ သုပ္ရည္မ်ားကို မ်ိဳခ်လိုက္ရသည္။
"ေကာင္းလိုက္တာ ေမေလးရာ ဟားး"
ဟာကိရိ၏ လီးေႏြးေႏြးႀကီးက ပါးစပ္ထဲမွာ ေပ်ာ့ေခြ၍ ေနသည္။ စိတ္မပါေသာ္လည္း လီးစုပ္ေပးေနရင္း ေမေလး၏ ေစာက္ပတ္ထဲမွ အရည္မ်ား တစိမ့္စိမ့္ ထြက္လာသည္။
"ျပန္စုပ္ေပးစမ္း၊ ေတာင္လာေအာင္ ျပန္စုပ္ေပး"
"ပေလာက္ေပါက္ ျပြတ္ျပြတ္ ဟားးးးးးး"
လီးေပ်ာ့ေပ်ာ့ႀကီးကို ပါးစပ္ထဲတြင္ ငံုကာ လွ်ာျဖင့္ ကလိလိုက္သျဖင့္ ဟာကိရိ၏ ကိုယ္လံုးႀကီး တြန္႔လိမ္သြားသည္။ အဝတ္အစား ဗလာျဖင့္ ဟာကိရိ လီးကို ကုန္းကုန္းႀကီး စုပ္ေနေသာ ေမေလး၏ ေစာက္ပတ္ ေဖါင္းေဖါင္းႀကီးက ဦးေက်ာက္လံုးအား လက္ရပ္ေခၚေနသလိုပင္။ ဒီရက္ပိုင္း ၿမိဳ႕က ဂ်ပန္စစ္သားမ်ား အင္အားျဖည့္ ေရာက္မည္ျဖစ္သျဖင့္ ပါလာမည့္ အရာရွိကို ဧည့္ခံရန္ ေမေလးအား ေခၚထားျခင္း ျဖစ္ၿပီး ဧည့္သည္ မလာခင္ ဇိမ္ခံေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ လဟ္ေဆာရြာသား ညိဳေမာင္က ဂ်ပန္ တစ္ေယာက္ကို သက္လိုက္ၿပီး ဦးေအာင္ေကာင္းတို႔ အဖြဲ႔ ပုန္ကန္နိဳင္သည္ဟု ေတြးထားသျဖင့္ ရဲေသြးတို႔ လွဳပ္ရွားမွဳကို သတိမထားမိၾကေပ။ ဦးေက်ာက္လံုးသည္ တင္းမာေနေသာ လီးႀကီးကို အေၾကာေလွ်ာ့ရန္ ေမေလး၏ ကုန္းထားေသာ ဖင္ႀကီးေနာက္သို႔ မတ္တတ္ရပ္လိုက္သည္။ ပုဆိုးကို ခြ်တ္လိုက္ၿပီး လီးကို လက္ျဖင့္ ကိုင္ကာ ေစာက္ပတ္တြင္ ေတ့လိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ ေမေလး၏ ခါးကို စံုကိုင္ကာ ေစာင့္သြင္းလိုက္သည္။
"အင့္!!! ဗြ်တ္ဗြ်တ္ဗြတ္ဗြတ္ အု!!! ဖတ္ဖတ္ဖတ္ဖတ္ အုအုအြတ္အြတ္ ဇြိဇြိဗ်ိဗ်ိ အအအအ ဗ်ိဗ်ိဗြတ္ဗြတ္ အအအအ"
ဦးေက်ာက္လံုး၏ ေစာင့္ခ်က္ေတြ ျပင္းထန္လာသျဖင့္ ဟာကိရိ၏ လီးကို ေကာင္းေကာင္း မစုပ္ေပးနိဳင္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဟာကိရိ၏ လီးအား လက္ျဖင့္ ကြင္းတိုက္ေပးရင္း ဖင္ႀကီးကို ေနာက္သို႔ ေကာ့ေကာ့ေပးေနသည္။ ေမေလး၏ ေစာက္ပတ္ေလးက စီးစီးပိုင္ပိုင္ႏွင့္ လိုးရတာ အရသာရွိလွသည္။
"ေမေလး ငါ့အေပၚက တက္ေစာင့္စမ္း"
ဟာကိရိက ေျပာသျဖင့္ ဦးေက်ာက္လံုး လိုးတာကို ရပ္၍ လီးကို ေမေလး ေစာက္ပတ္ထဲမွ ထုတ္လိုက္သည္။ ေမေလးလည္း ဟာကိရိအေပၚ ခြလိုက္ၿပီး ေတာင္မက္ေနေသာ လီးႀကီးကို လက္ျဖင့္ ကိုင္ကာ ေစာက္ပတ္တြင္ေတ့၍ ျဖည္းျဖည္းျခင္း ထိုင္ခ်လိုက္သည္။
"ဇြိဇြိဗ်ိဗ်ိ!!! အိ အိ ဟားးးးးးး"
လီးတစ္ဆံုး ဝင္သြားသည္ႏွင့္ ဟာကိရိ ေနာက္က ထိုင္ခံုေက်ာမွီကို ကိုင္ကာ ဆီးခံုျခင္း ဖိပြတ္ရင္း ဖင္ႀကီးကို စေကာဝိုင္း၍ လိုးေပးလိုက္သည္။
"ပ်စ္ပ်စ္ပ်ိပ်ိ အအအဟားးးး ဇိဇိဇြိဇြိ အအအအ ရွီးးးး ျပြတ္ျပြတ္ပ်စ္ပ်စ္ အအအအ"
ဟာကိရိလည္း ေမေလး၏ နိဳ႕တစ္ဖက္ကို စို႔လိုက္၊ က်န္တစ္ဖက္ကို လက္ျဖင့္ ညွစ္လိုက္ လုပ္ေနသည္။ ဦးေက်ာက္လံုးက ခါးကို လာကိုင္သျဖင့္ ေမေလး ဟာကိရိကို အေပၚမွ ကပ္ပြတ္၍ လိုးျခင္းကို ခတၲ ရပ္လိုက္သည္။ သူမအား ဖင္ေရာ ေစာက္ပတ္ပါ ညွပ္လိုးေတာ့မည္မွန္း သေဘာေပါက္လိုက္သည္။ ဖင္ေပါက္ကို လီးဒစ္ ေႏြးေႏြးႀကီး လာထိသျဖင့္ စအိုေပါက္ေလး က်ံဳ႕မိသည္။
"ဇြိဇြိဇြိ!!!! အ"
လီးဒစ္ႀကီး ဖင္ေပါက္ထဲ ဝင္လာသည္။ ေမေလး အံက်ိတ္ထားမိသည္။
"အင့္!!!! ဗြ်တ္ဗြ်တ္ဗုဗု!!!! အူးးးးးး"
လီးႀကီးက ဖင္ေပါက္ေလးထဲ မဆန္႔မျပဲႏွင့္ ရက္စက္စြာ ဝင္လာသည္။ လီးတစ္ဝက္ခန္႔ ဝင္သြားသည္ႏွင့္ ေမေလး၏ ခါးကို စံုကိုင္ကာ ေစာင့္လိုးေတာ့သည္။
"ဗြ်တ္ဗြ်တ္ဗြတ္ဗြတ္!!!! အီးးးးးး ဇြိဇြိဗ်စ္ဗ်စ္ အားဟားးဟားးး ဗ်ိဗ်ိဇြိဇြိ အူးးးဟူးးးဟူးးးး"
ဟာကိရိကလည္း ေအာက္မွ ပင့္ပင့္ လိုးသည္။ လီးႏွစ္ေခ်ာင္းက ဖင္ေပါက္ႏွင့္ ေစာက္ပတ္ထဲ က်ပ္သိပ္စြာ ဝင္ထြက္ေနသည္။ ေမေလးလည္း နာက်င္မွဳဒဏ္ကို အံက်ိတ္ခံေနရသည္။
"ဗြ်တ္ဗြ်တ္ဗြတ္ဗြတ္!!! အားးးး ဇြိဇြိဗ်ိဗ်ိ!!!!အားးးးးး ဖတ္ဖတ္ဖတ္ဖတ္ အအအအ!!!! ဗ်ိဗ်ိဗ်စ္ဗ်စ္!!!! အအအအ အားးးးးးး ရွီးးးးးး ဟားးးးးးးး"
ေစာက္ပတ္ထဲေရာ ဖင္ေပါက္ထဲပါ သုပ္ရည္မ်ား ဝင္လာသည္ႏွင့္ ေမေလး ေစာက္ပတ္ထဲမွလည္း အရည္မ်ား ညွစ္ထုပ္ကာ တခ်ီ ၿပီးသြားၾကသည္။
"ဗြ်တ္ ဗလြတ္ ဗု ဟူးးးးးးးးးးးး"
ဦးေက်ာက္လံုး၏ လီးႀကီး ဖင္ေပါက္ထဲမွ ေပ်ာ့ေခြကာ ကြ်တ္သြားသည္ႏွင့္ ဖင္ထဲမွ သုပ္ရည္မ်ား အံထြက္လာသည္။
"ဘီလူးညီေနာင္ကို ျပဳစုလိုက္ပါဦး"
ဟာကိရိအေပၚ ခြထိုင္ထားရာမွ မတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္ႏွင့္ ေမေလး ေပါင္ၾကားတြင္ သုပ္ရည္မ်ား စီးၾကလာသည္။ လီးႀကီးကို လက္ျဖင့္ အထက္ေအာက္ ပြတ္ဆြဲေနေသာ ဘီလူးႀကီး၏ အေပၚ တက္ခြကာ လီးကို ေစာက္ပတ္ေပါက္တြင္ ေတ့၍ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။
"ဇြိဇြိဗ်ိဗ်ိ!!! အိ အိ ဟားးးးးးး"
ဟာကိရိ လီးထက္ ႀကီးေသာ လီးႀကီးက ေစာက္ပတ္ထဲ အဆံုးထိ ဝင္ကာ သားအိမ္ကို ေထာက္ေနသည္။ ဘီလူးငယ္က သူ၏ လီးကို တံေတြးစြပ္ၿပီး ေမေလး၏ စအိုေပါက္ကို ေတ့လိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ ေမေလး၏ ခါးကို စံုကိုင္ကာ ေစာင့္သြင္းလိုက္သည္။
"အင့္!!!! ဗြ်တ္ဗြ်တ္ဗြတ္ဗြတ္ အားးးးးးးး ေသပါၿပီ အေမရဲ့!!!! "
-------------------------------------------
ကပၸိယႀကီး၏ သီတင္းက တိက်လြန္းသည္။ ရဲေသြးတို႔အဖြဲ႔ ေတာင္ထိပ္တြင္ အဆင္သင့္ ေနရာယူထားၾကသည္။ ေနလံုးႀကီး အေနာက္ဖက္ ေတာင္တန္းေအာက္သို႔ တျဖည္းျဖည္း နိမ့္ဆင္းသြားၿပီ။ ေတာင္ၾကားလမ္းတြင္ ဖုန္မ်ား အလိပ္လိပ္ တက္လာသည္။
"ကိုညိဳေမာင္ေရ၊ ေခြးမ်ိဳးေတြ လာၿပီ၊ ခင္မ်ားတို႔အဖြဲ႔က အေနာက္ဘက္ ေတာင္ထိပ္မွာ ေနရာယူပါ၊ က်ဳပ္ အခ်က္ေပးတာနဲ႔ ေထာင္ေခ်ာက္ ႀကိဳးေတြကို ျဖက္ခ်လိုက္၊ ဦးေအာင္ေကာင္းတို႔ အဖြဲ႔က ဒင္းတို႔ ျပန္စုတ္ေျပးမဲ့ လမ္းမွာ ေနရာယူ၊ ဒီေကာင္ေတြ ေသြးပ်က္ၿပီး ရမ္းသန္း ပစ္လိမ့္မယ္၊ က်ည္ကုန္မွ လူျခင္း လံုးမယ္၊ ေလးသမားေတြ အသင့္ျပင္ထားေဟ့"
ဂ်ပန္ေတြ ေတာင္ၾကားထဲ ဝင္လာၿပီ။ ညိဳေမာင္တို႔အဖြဲ႔ ရင္တထိပ္ထိပ္ႏွင့္ ရဲေသြး၏ အခ်က္ေပးသံကို နားစြန္႔ေနၾကသည္။ စုစုေပါင္း အင္အား 30 ခန္႔ ရွိသည္။ ေနာက္ဆံုးက တစ္ေယာက္ပါ ေတာင္ၾကားထဲ ေရာက္သည္ႏွင့္
"စမယ္ေဟ့!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
ရဲေသြး၏ အခ်က္ေပးသံ ၾကားရသည္ႏွင့္ ညိဳေမာင္တို႔ ေက်ာက္တံုးခလုပ္ ႀကိဳးမ်ားကို ျဖက္လိုက္သည္။
"ဒုတ္ ဒုတ္ ဒုတ္!!!! ဝေရာေရာေရာ ဒုန္းးး ဒုန္းးး ဒုန္းးးး"
"ဟဟ ဘာျဖစ္တာလည္း၊ ဟာ ေက်ာက္တုန္းေတြ ေက်ာက္တုန္းေတြ ေျပးေျပး ရန္သူရွိတယ္ ေျပးၾကေဟ့"
"ဝုန္းးးး ဒုန္းးးး အားးးးးး အားးး အားးးး"
ေက်ာက္တံုးႀကီး 10 လံုးခန္႔ ေရွ႕ေနာက္ ဝဲယာ ေတာင္ကုန္းေပၚမွ အရွိန္ႏွင့္ က်လာသျဖင့္ မည္သို႔မွ် ေျပး မလြတ္နိဳင္။ ဂ်ပန္အခ်ိဳ႕ ေက်ာက္တုံးပိ၍ ေသေလၿပီ။
"ပစ္"
"ဝွစ္ ဝွစ္ ဝွစ္ ဝွစ္ အားးး အားးး အားးးးး"
ေသြးရူးေသြးတန္းျဖင့္ ေျပးေနေသာ ဂ်ပန္အခ်ိဳ႕လည္း ဒူးေလးမွ်ားထိကာ အတုန္းအရံုး လဲက်ကုန္သည္။
"ရန္သူ!!! ရန္သူ!!! ပစ္ ပစ္"
"ဒိုင္း ဒိုင္း ဒိုင္း ဒိုင္းးးးး"
ေတာင္ၾကားတစ္ခုလံုး ေအာ္ဟစ္သံ၊ ေသနက္ပစ္သံမ်ား ဆူညံကုန္၏။ ရဲေသြး ေျပာသည့္အတိုင္း ဂ်ပန္မ်ား ေၾကာက္လန္႔ကာ ရမ္းသမ္း ပစ္ၾကသည္။ ဂ်ပန္ေတြ ပစ္ရင္း က်ည္ကုန္ခ်ိန္တြင္ က်ည္ထည့္ရန္ အခ်ိန္ မေပးေတာ့။
"တက္!!!!!!! က်ားးးးးးးးးးးးးး"
ေတာင္ကုန္းပတ္ဝန္းက်င္မွ ဓါးမ်ားျဖင့္ ေပၚလာေသာ လူအုပ္ႀကီးေၾကာင့္ ဂ်ပန္မ်ား ေသြးပ်က္သြားသည္။
"ခြ်န္ ခြ်န္ ခ်လြန္ အားးးးး ဝွစ္ဝွစ္ဝွစ္ အားးးးးးးး"
တခ်ိဳ႕ ဂ်ပန္ေတြ အေနာက္ဘက္သို႔ ျပန္ေျပးရာ ဦးေအာင္ေကာင္းတို႔ အဖြဲ႔က စီး၍ တိုက္ခိုက္သည္။
နာရီပိုင္းအတြင္း တိုက္ပြဲ ၿပီးစံုးသြားသည္။ ဂ်ပန္တစ္ေယာက္မွ အသက္ရွင္ခြင့္မရွိ။ ညိဳေမာင္ႏွင့္ တပ္သား အခ်ိဳ႕သာ ဒဏ္ရာ အနည္းငယ္ရသည္။ အေလာင္းမ်ားအား ေတာထဲတြင္ ေျမျမွဳပ္ၿပီး ၄င္းတို႔ ပါလာေသာ ရိကၡာ လက္နက္မ်ား သိမ္းစည္းကာ စခန္းသို႔ ျပန္ခဲ့သည္။
အျပန္လမ္းတြင္
"သူႀကီး၊ က်ဳပ္မိန္းမေရာ"
ဦးေအာင္ေကာင္းသည္ ညိဳေမာင္အား ေတြေတြႀကီး ၾကည့္ရင္း
"မေႏွာင္း ဆံုးရွာၿပီ ညိဳေမာင္"
"ဗ်ာ!!!!!!!!!!"
"ညိဳေမာင္!!! ညိဳေမာင္"
ဦးေအာင္ေကာင္းႏွင့္ ရဲေသြးတို႔ လယ္ေဆာရြာဘက္ ေျပးသြားေသာ ညိဳေမာင္၏ ေနာက္သို႔ လိုက္ခဲ့ၾကသည္။
_______________
မေႏွာင္းအား ျမွဳပ္ႏွံ႔ထားေသာ ေျမပံုေလး ေဘးတြင္ ညိဳေမာင္ ဒူးေထာက္ကာ ငိုေနသည္။
"ျဖစ္ရေလ မေႏွာင္းရယ္၊ ငါ့ေၾကာင့္ နင္ အျဖစ္ဆိုးနဲ႔ ႀကံဳရတာ၊ ေတာက္!!! ေခြးမ်ိဳးေတြ၊ မင္းတို႔ကို ငါသက္မယ္၊ ငါ သက္မယ္"
"ကိုညိဳေမာင္၊ စိတ္ထိမ္းစမ္းဗ်ာ၊ က်ဳပ္တို႔ လူမ်ိဳးေတြ ဒီလို အျဖစ္ဆိုးမ်ိဳး ထပ္မႀကံဳရဖို႔ ခင္မ်ားမွာ တာဝန္ အမ်ားႀကီး ရွိေသးတယ္ဗ်၊ ခင္မ်ား ကမူးရွဴးတိုး လုပ္လို႔ မရဘူးးး"
သူ႔အား တင္းက်ပ္စြာ ဖက္ထားရင္း ေျပာေသာ ရဲေသြး၏ စကားေၾကာင့္ ညိဳေမာင္ ၿငိမ္က်သြားသည္။
"မေႏွာင္း အသက္စြန္႔တာ ခင္မ်ား တစ္ေယာက္ထဲအတြက္ မဟုတ္ဘူးဗ်၊ ခင္မ်ားရွိတဲ့ေနရာကို ေျပာလိုက္ရင္ ခင္မ်ား ေသရံုတင္ မကဘူး၊ က်ဳပ္တို႔ ေတာ္လွန္ေရးႀကီး ပ်က္သြားမွာ၊ ဒါ့ေၾကာင့္ မေႏွာင္းက တမ်ိဳးသားလံုး အတြက္ အသက္ကို စြန္႔သြားတာဗ်၊ အသိရွိစမ္းပါဗ်ာ၊ အခ်ိန္တန္ရင္ က်ဳပ္တို႔ရဲ့ ဗမာ့ေသြး ဘယ္ေလာက္ နီေၾကာင္း ရဲေၾကာင္း ဒင္းတို႔ သိေစရမယ္၊ က်ဳပ္တို႔ စည္းစည္း လံုးလံုးနဲ႔ တြန္းလွန္ တိုက္ထုပ္ဖို႔ ဒီ စစ္ဆင္ေရးကို ကပၸိယႀကီးက "ရဲေသြး နီနီ" စစ္ဆင္ေရးလို႔ အမည္ေပးခဲ့တာ က်ဳပ္ကို ကိုယ္စားျပဳတာ မဟုတ္ဘူးဗ်၊ တမ်ိဳးသားလံုးကို ကိုယ္စားျပဳတာ"
*************************
စခန္း ၁ တြင္
"အားးးး စပ္တယ္၊ စပ္တယ္၊ ေျဖးေျဖး လုပ္ပါ မိလံုးရာ"
ၾကြက္သား အပ်ိဳင္းပ်ိဳင္းျဖင့္ ေယာက္်ား ပီသေသာ ညိဳေမာင္၏ ခႏၶာကိုယ္ေပၚရွိ ဒဏ္ရာမ်ားအား ေဆးလိမ္းေပးေနရင္း
"ဂ်ပန္ကို တိုက္တာက် မေၾကာက္ဘူး၊ ဒါက်ေတာ့ ေအာ္ေနတယ္၊ တကတည္း ေယာက္်ား မဟုတ္တာ က်ေနတာဘဲ"
"ေယာက္်ားက ေယာက္်ား၊ စပ္တာက စပ္တာ တျခားစီဘဲဟ"
အနာကို ေဆးလိမ္းေပးရင္း စကားနာ ထိုးေနက်ေသာ ညိဳေမာင္ႏွင့္ မိလံုးကို ၾကည့္ကာ ျမႏွင္းႏွင့္ ရဲေသြး ၿပံဳးမိသည္။
"ပင္ပန္းသြားၿပီလားဟင္"
"တိုင္းျပည္အတြက္ဘဲကြယ္၊ ဘယ္လိုလုပ္ ပင္ပန္းမွာလည္း၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ က်ဳပ္ေဘးမွာ ခ်စ္ရတဲ့ အပ်ိဳေခ်ာေလး ရွိေနတာဘဲဟာ၊ ရွလြပ္"
"အို!!! ကိုရဲေနာ္၊ သိပ္ဆိုးတာဘဲ သြား"
ရွက္ရွက္ႏွင့္ ရဲေသြးအား တြန္းလႊတ္ကာ အခန္းထဲ ေျပးဝင္သြားေသာ ျမႏွင္းအား ၾကည့္ၿပီး တဟားဟား ရီေနသည္။
"ကိုရဲေသြးကလည္း၊ ရီမေနနဲ႔၊ မမျမႏွင္း စိတ္ဆိုးသြားၿပီ၊ သြားေခ်ာ့လိုက္ဦး"
"ေအးပါဟာ ဟဲဟဲဟဲ"
ျမႏွင္း၏ အခန္းထဲ ဝင္သြားေသာ ရဲေသြးအား ျပံဳးၾကည့္ကာ ညိဳေမာင္ ေဆြးသြားသည္။
"မေႏွာင္းကို သတိယသြားတာလား ကိုညိဳေမာင္"
"မဟုတ္ပါဘူး မိလံုးရယ္"
"မဟုတ္ရင္လည္း ထ၊ သူမ်ား အတြဲ ၾကည္နဴးေနတာ ေခ်ာင္းသလို ျဖစ္ေနမယ္။
"ေဟ!!!! ေအးေအး!!!! အေဟးးးးးးးးးး"
လက္ေမာင္းအား တြဲထူကာ ထြက္သြားေသာ မိလံုး၏ ေနာက္သို႔ ညိဳေမာင္တစ္ေယာက္ ေယာင္ေတာင္ေတာင္ႏွင့္ လိုက္ခဲ့သည္။
အပိုင္း ( ၅ ) ဇာတ္သိမ္း
°•°•°•°•°
ရဲေသြး အခန္းထဲ ေရာက္သြားခ်ိန္တြင္ ျမႏွင္းက ေက်ာေပးကာ ထိုင္ေနသည္။
"စိတ္ဆိုးသြားတာလား ခ်စ္"
"သြား၊ လာမေခ်ာ့နဲ႔၊ မိလံုးတို႔ ၾကည့္ေနေတာ့ ရွက္တာေပါ့"
"ကိုရဲက ခ်စ္လြန္းလို႔ပါကြယ္"
ျမႏွင္း၏ ပုခံုးႏွစ္ဖက္ကို လက္ျဖင့္ ကိုင္ကာ ဆြဲလွည့္လိုက္သည္။ ရွက္စိတ္ေၾကာင့္ ေခါင္းငံု႔ေနေသာ ျမႏွင္းအား ရင္ခြင္ထဲ ဆဲြသြင္းလိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ ေမးေစ့ေလးကို လက္ျဖင့္ကိုင္ကာ ျမႏွင္း၏ မ်က္ႏွာေလးကို ေမာ့လိုက္သည္။ မ်က္လံုးမွိတ္ထားေသာ ျမႏွင္း၏ မ်က္ႏွာေလး ရွက္စိတ္ေၾကာင့္ ပန္းေရာင္ သန္းေနသည္မွာ အလြန္ပင္ ခ်စ္စရာ ေကာင္းလွသည္။ ျမႏွင္းလည္း ရင္ေတြ တဒိတ္ဒိတ္ ခုန္ကာ ႏွဳတ္ခမ္းမ်ား တစ္စက္စက္ တုန္ေနသည္။
"ရႊတ္!!!!! ဟားးးး ေမႊးလိုက္တာကြယ္"
ျမႏွင္း၏ ပါးမို႔မို႔ထက္မွ သနပ္ခါး ရနံ႔ေလးက ေမႊးက်ဴေနသည္။
"ျမႏွင္း"
"ရွင္"
"ကိုရဲတို႔ အတူေနခ်င္ပီကြာ"
"ေတာ္လွန္ေရးႀကီး ရွိေသးတယ္ေလ"
"ဘာျဖစ္လည္း၊ ကိုရဲက ေတာ္လွန္ေရး လုပ္ေနတုန္း၊ ျမႏွင္းက ကိုရဲတို႔ အားကိုးရမယ့္ သားသား မီးမီးေလးေတြ ေမြးေပးေလ"
"အို!!! ကိုရဲကလည္း ဘာေတြေျပာမွန္း မသိဘူး"
"ျပြတ္ျပြတ္ျပြတ္!!!! ဟင္းးးးးးးး"
ျမႏွင္း၏ ႏွဳတ္ခမ္း ဖူးဖူးေလးကို နမ္းရွိဳက္လိုက္သည္။ မ်က္လံုး ေမွးစင္းကာ ေခါင္းေမာ့သြားေသာ ျမႏွင္း၏ လည္တိုင္ ေက်ာ့ေက်ာ့ေလးကို နမ္းရွိဳက္ရင္း ရဲေသြး၏ လက္မ်ားက ျမႏွင္း ေနာက္ေက်ာရွိ အကၤ် ီ ဂ်ိတ္မ်ားကို မသိမသာ ျဖဳတ္ေနသည္။ အပ်ိဳဖ်န္းေလး ျမႏွင္းခမ်ာ ရဲေသြး၏ အထိအေတြ႕မ်ားကို ယစ္မူးေနမိသည္။ တိုင္းျပည္အတြက္ အသက္စြန္႔ရန္ ဝန္မေလးေသာ ခ်စ္သူအား မိမိ၏ ခႏၶာကိုယ္အား ေပးအပ္ရန္ ျမႏွင္း ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ အခ်ိန္ သိပ္မၾကာမီမွာပင္ ျမႏွင္း၏ အေပၚပိုင္း ဗလာ က်င္းသြားသည္။
"အိုးးး လွလိုက္တာကြာ"
"ကိုရဲေနာ္၊ ျမႏွင္း ရွက္လို႔ ေသေတာ့မယ္"
"ျပြတ္ျပြတ္ျပြတ္ အ!!! အင္းး ဟင္းး ဟင္းးးးးးး"
ျဖဴေဖြးဝင္းမြတ္ေနေသာ ျမႏွင္း၏ နိဳ႕အံု တဖက္ကို ပါးစပ္ျဖင့္ စုပ္ၿပီး က်န္ တစ္ဖက္ကို လက္ျဖင့္ ဖြဖြေလး ပြတ္သပ္ေနသည္။ ရဲေသြး၏ အကိုင္ အတြယ္ေၾကာင့္ ၾကက္သီးမ်ားပင္ ထလာသည္။
"အင္းးဟင္းးဟင္းးးဟင္းးးးးး"
ရဲေသြး၏ လက္တစ္ဖက္က ျမႏွင္း၏ ေပါင္တံကို ပြတ္သပ္ရင္း ထမိန္စကို တျဖည္းျဖည္း လိပ္တင္ေနသည္။ ထမိန္မွာ ခါးလည္ထိ ေရာက္သြားၿပီ။ ျဖဴစင္ဝင္းမြတ္ေသာ ေပါင္တန္ႏွစ္ဖက္၏ ဂြစံုတြင္ အေမႊး နဳနဳေလးမ်ား ယစ္သိုင္းေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ေလး ေပၚလာသည္။ ရဲေသြး၏ လက္က ေပါင္တြင္းသားမ်ားကို ပြတ္သပ္ရင္း ေစာက္ပတ္ေလးကို မထိတထိ လုပ္ေနသည္။
"အ!!!! ကိုရဲရယ္ အင္းဟင္းဟင္းးးးးး"
တခ်က္တခ်က္ ေစာက္စိကို ထိမိရာ ျမႏွင္း၏ ကိုယ္လံုးေလး ဓါတ္လိုက္သလို ခံစားရသည္။ ေစာက္ပတ္ထဲမွလည္း ခြ်ဲက်ိက်ိ အရည္က်ည္မ်ား စိမ့္ထြက္လာသည္။
ရဲေသြးက ျမႏွင္း၏ ကိုယ္လံုးေလးကို ကုတင္ေပၚ အသာအယာ လွဲလိုက္ၿပီး ထမိန္ကို ဆြဲခြ်တ္လိုက္သည္။ ကုတင္ေပၚတြင္ ျမႏွင္း ပတ္လတ္ အေနအထားျဖင့္ မ်က္စိမွိတ္ကာ မ်က္ႏွာကို တဖက္သို႔ လႊဲထားသည္။ ျမႏွင္း၏ ဖံုးကြယ္ထားေသာ အလွတရားမ်ားကို ၾကည့္ရင္း ရဲေသြး အာေခါင္ေတြ ေျခာက္ကပ္ေနသည္။ အကၤ် ီႏွင့္ ရွမ္းေဘာင္းဘီ ပြပြႀကီးကို ခြ်တ္လိုက္သည္။ တင္းမာ ေတာင္မက္ေနေသာ လီးႀကီး ရမ္းတမ္း ရမ္းတမ္းျဖင့္ ကုတင္ေပၚ တက္ခဲ့သည္။ ျမႏွင္းေပါင္ေလး အလိုအေလွ်ာက္ ကားသြားသည္။ ေပါင္ၾကား ဒူးေထာက္လိုက္ၿပီး ျမႏွင္း၏ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ရဲေသြးေပါင္ေပၚ တင္လိုက္သည္။ လီးကို လက္ျဖင့္ကိုင္ကာ ေစာက္ပတ္ အကြဲေလးကို လီးဒစ္ျဖင့္ ပြတ္သပ္လိုက္ရာ
"အ!!!!ဟာ!!! အင္းဟင္းဟင္း"
လီးဒစ္က ေစာက္စိကို ပြတ္ဆြဲသြားရာ ျမႏွင္းကိုယ္ေလး တြန္႔သြားၿပီး ခါးေလး ေကာ့လာသည္။ ႏွစ္ဦးစလံုး ဖိုမ အထိအေတြ႔ကို ပထမဆံုး ေတြ႔ႀကံဳၾကေသာ္လည္း သဘာဝ၏ သင္ၾကားေပးမွဳေၾကာင့္ ဘာၿပီးလွ်င္ ဘာလာမည္ကို သိရွိေနၾကသည္။ လီးဒစ္ကို ေစာက္ပတ္ေပါက္တြင္ ေတ့လိုက္သည္။ ျမႏွင္း လက္သီးစုပ္ကာ အံက်ိတ္ထားမိသည္။
"အင့္!!! ဇိဇိဇြိ!!!!! အ"
လီးဒစ္ ဝင္သြားၿပီ။ ရဲေသြး ခါးကို ခပ္စပ္စပ္ေလး ေကာ့သြင္းလိုက္သည္။
"အင့္!!!! ဇြိဇြိဗ်ိဗ်ိ!!!! အဟာာာာ"
ျမႏွင္းထံမွ ဝမ္းေခါင္းသံ ထြက္လာကာ မ်က္လံုးျပဴးၿပီး ပါးစပ္ ဟ လာသည္။ လီးႀကီးသည္ ေႏြးေထြး နဴးညံ့ေသာ ေစာက္ပတ္အတြင္း ၾကြက္သားမ်ား၏ ညွစ္ပတ္မွဳကို ခံစားရသည္။ ရဲေသြးသည္ ေထာက္ထားေသာ ဒူးကို ျဖည္ကာ ျမႏွင္းအေပၚ ေမွာက္လွ်က္ မိုးလိုက္သည္။ ေစာက္ပတ္ထဲ ဝင္ေနေသာ လီးမွာ ကြ်တ္မသြားေပ။ ျမႏွင္း၏ မ်က္ႏွာေဘး လက္ေထာက္လိုက္သည္။ မ်က္လံုးျပဴးၿပီး ေမာ့ၾကည့္ေနေသာ ျမႏွင္း၏ မ်က္ႏွာေလးက ရမၼက္စိတ္ကို နိဳးထေစသည္။ ခါးကို အနည္းငယ္ အားစိုက္ၿပီး ေစာင့္လိုက္သည္။
"အင့္!!! ဇိဇိဇြိဇြိ!!!! အ!!! ကိုရဲ ျဖည္းျဖည္း!!! ျမႏွင္း ေၾကာက္တယ္"
အရည္ေတြ ရႊဲေနေသာ ေစာက္ပတ္ထဲ လီးတစ္ဝက္ခန္႔ ေလွ်ာလွ်ဴစြာ ဝင္သြားသည္။ လီးဒစ္အား တစ္စံုတစ္ခုက တားထားသျဖင့္ ေရွ႕ဆတ္ မတိုးေပ။ ရဲေသြး လီးကို အနည္းငယ္ ျပန္ထုတ္ကာ ေစာင့္သြင္းလိုက္သည္။
"အင့္!!!! ဗ်ိဗ်ိဗြ်တ္ဗြတ္!!! ဒုတ္!!! အူးးဟူးးးဟူးးး အမေလးး နာတယ္ နာတယ္ ကိုရဲရဲ့ အီးဟီးဟီးဟီး"
နာက်င္လြန္းသျဖင့္ ေအာ္ညည္းမိေသာ္လည္း တစ္ျခားသူေတြ ၾကားမည္ဆိုး၍ က်ိတ္ငိုရသည္။ လီးဒစ္ႀကီးက အပ်ိဳေမွးကို ထိုးခြဲကာ သားအိမ္ကို သြားေစာင့္သည္။
"ျဖည္းျဖည္းလုပ္ပါ ကိုရဲရယ္၊ နာလိုက္တာ၊ ကြဲသြားၿပီလား မသိဘူး၊ အဟင့္ဟင့္ဟင့္"
ရဲေသြးလည္း ေစာင့္မလိုးေသးဘဲ အနည္းငယ္သာ သြင္းလိုက္ ထုတ္လိုက္ျဖင့္ အသာေလး ေညွာင့္လိုးေနသည္။ လိုးေနရင္း နိဳ႕သီးေခါင္းမ်ားကို ပါးစပ္ျဖင့္ စုပ္လိုက္ လွ်ာျဖင့္ ကလိလိုက္၊ လက္ျဖင့္ အသာေလး ပြတ္ေခ်လိုက္ လုပ္ေပးေနသည္။ လီးတေခ်ာင္းလံုး ေသြးမ်ား ရဲေနၿပီ။ အခ်ိန္ အနည္းငယ္ ၾကာေသာ္
"အင္းဟင္းဟင္းဟင္းးးးးး"
နာက်င္မွဳ သက္သာလာကာ ျမႏွင္းထံမွ တီးတိုး ညည္းညဴသံေလး ေပၚထြက္လာသျဖင့္ ရဲေသြး လီးကို အရွိန္ အနည္းငယ္ ျမွင့္ကာ လိုးလိုက္သည္။
"ဇြိဇြိဇိဇိ!!!! အအအအ !!!! ဗ်ိဗ်ိဗြ်တ္ဗြ်တ္!!!! အအအအ!!! ဟင္းးး"
ျမႏွင္း၏ ခါးေလး မသိမသာ ေကာ့ေကာ့လာကာ ရဲေသြး၏ လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္ကို စုပ္ကိုင္လာသည္။
"ေစာင့္မယ္ေနာ္"
"အြန္းးးးး"
"ဖတ္ဖတ္ဖတ္ဖတ္ အအအအ ဗြ်တ္ဗြ်တ္ဗြတ္ဗြတ္ အအအအ ဗ်ိဗ်ိဗ်စ္ဗ်စ္ အအအအ အားးးးး ရွီးးးးးး ဟားးးးးးးးးးးးးး"
ရဲေသြး၏ လီးမွ သုပ္ရည္မ်ား ေစာက္ပတ္ထဲ ပန္းလိုက္သည္ႏွင့္ ေစာက္ပတ္ထဲမွလည္း အရည္မ်ား ညွစ္ထုပ္လိုက္သည္။
"အင္းးဟင္းးဟင္းးဟင္းးး ရွဴးးးဟူးးးးးး"
ေမာဟိုက္စြာျဖင့္ သူမ၏ ကိုယ္ေပၚတြင္ ေမွာက္လွ်က္ျဖစ္ေနေသာ ရဲေသြးအား က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဖက္ထားလိုက္သည္။
"ခ်စ္လိုက္တာ ကိုရဲရယ္ အင္းဟင္းဟင္းဟင္းးးးးး"
-------------------------------------------
"ရဲေသြးေရ၊ ဟာကိရိတို႔ကို တိုက္ဖို႔ ဒို႔မွာ အခ်ိန္မရွိေတာ့ဘူး၊ စစ္ကူေတြ မေရာက္ေသးတာ ရိပ္မိသြားရင္ သူတို႔အတြက္ ျပင္စဥ္ခ်ိန္ ရသြား လိမ့္မယ္"
"ဒါဆို ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ကပၸိယႀကီး"
"မင္းအဖြဲ႔ အစဥ္သင့္ျဖစ္ရင္ ဒီည တိုက္မယ္"
"ဦးေအာင္ေကာင္းတို႔ အဖြဲ႔က ထံုးစံအတိုင္း ေျပးလမ္းကို ပိတ္မယ္၊ က်ဳပ္နဲ႔ တပ္သား 5 ေယာက္က အေရွ႕ဘက္က ဝင္ေနတုန္း ကိုညိဳေမာင္က မင္းဝန္ေတာစပ္ကေန ပတ္ၿပီး ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ အေနာက္ဘက္က တိုက္၊ က်ည္ဆံကို တက္နိဳင္သမွ် ေခြ်တာမယ္၊ သူတို႔ အင္အားက 30 ေလာက္ေတာ့ ရွိတယ္၊ ဒီေကာင္ေတြ အရူးခ်ီးပန္း ရမ္းပစ္ၿပီး က်ည္ကုန္ရင္ လူျခင္း ဝင္လံုးမယ္"
"ငါတို႔ သီတင္းေပးက ဟာကိရိတို႔နဲ႔ အတူ ရွိေနေတာ့ သူ႔အတြက္ ဂရုစိုက္ပါ"
"သူက ဘယ္သူလည္း ကပၸိယႀကီး"
ဦးေမာ္ကြန္း ရဲေသြးအား ေစ့ေစ့ၾကည့္ကာ
"ေမေလး"
"ဗ်ာာာာာာာာ"
ရဲေသြး ေခတၲၿငိမ္သြားသည္။ ၿပီးမွ ေဝ့လာေသာ မ်က္ရည္ကို သုတ္ကာ
"အသက္ရွင္ဖို႔ အခြင့္အေရး အရမ္းနည္းတယ္ဗ်ာ၊ ညီမေလး ကံေကာင္းပါေစ၊ ကဲ အားလံုး တာဝန္ေက်ပါေစ"
"တာဝန္ေက်ၾကမယ္ေဟ့!!!!!!!!"
_______________
ညေန ညီအကို မသိတသိ အခ်ိန္တြင္
မင္းဝန္ေတာစပ္မွေန၍ ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ အေနာက္ဘက္သို႔ တေရြ႕ေရြ႕ ခ်ည္းကပ္လွဳပ္ရွားေနေသာ အရာမ်ားကို ဂ်ပန္ေတြ ဂရုမျပဳမိေပ။ ရြာထဲသို႔လည္း လူရိပ္အခ်ိဳ႕ တိတ္တစိတ္ ခ်ည္းကပ္ လွဳပ္ရွားေနၾကသည္။ ျခံဝန္းႀကီး ပတ္လည္၌ ကင္းက် ဂ်ပန္ 5 ေယာက္မွ လြဲ၍ က်န္သည့္လူမ်ား အရက္ဝိုင္း ေထာင္ေနၾကသည္။ ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ႀကီး အေပၚတြင္ေတာ့
"ဗြ်တ္ဗြ်တ္ဗြတ္ဗြတ္ အားးးးးးးးးးးး"
ေမေလးတစ္ေယာက္ ဘီးလူးငယ္၏ အေပၚမွ တက္ခြကာ လိုးေနသည္။ ဖင္ေပါက္ထဲတြင္ ဘီလူးႀကီး၏ လီးႀကီးက ညွာတာမွဳ ကင္းမဲ့စြာ ဝင္လိုက္ ထြက္လိုက္ႏွင့္။ ဟာကိရိႏွင့္ ဦးေက်ာက္လံုးသည္ အရက္ခြက္ ကိုယ္စီျဖင့္ ေမေလးအား ဘီလူးညီေနာင္ ညွပ္လိုးေနသည္ကို ၾကည့္ရင္း
"က်ဳပ္ အဖြဲ႔ေတြ ေရာက္သင့္ပီ ေက်ာက္လံုး"
"ဟိုက္ မာစတာ၊ မင္းဝန္ေတာထဲက ျဖတ္ရင္ အႏၲရာယ္မ်ားလို႔ ေတာကို ပတ္လာေနတာပါ၊ ဒါေၾကာင့္ ၾကာေနတာ၊ မနက္ဖန္ဆို ေရာက္ပါၿပီ"
"အင္အားျဖည့္အဖြဲ႔ ေရာက္တာနဲ႔ မင္းဝန္ေတာထဲ ဝင္ၿပီး ပုန္ကန္သူေတြကို လိုက္ရွာ ေခ်မွဳန္းပါ"
"ဟိုက္ မာစတာ၊ ဟိုက္ဟိုက္"
"ကဲကဲ အခ်ိန္ရွိတုန္း ေမေလး ျပဳစုတာ ခံလိုက္ၾကစို႔"
"ဟိုက္ဟိုက္"
ဟာကိရိ ေဘာင္းဘီကို ခြ်တ္ကာ ေမေလး မ်က္ႏွာအနီး သြားရပ္သည္။ ေမေလးကလည္း အလိုက္သင့္ပင္ ဟာကိရိ၏ လီးႀကီးကို ပါးစပ္ျဖင့္ ငံုစုပ္ေပးလိုက္သည္။
"ျပြတ္ျပြတ္ျပြတ္ျပြတ္ အိုးးးး ရွီးးးးးးး ဗြ်တ္ဗြ်တ္ဗြတ္ဗြတ္ အုအုအုအု ဗ်ိဗ်ိဇြိဇြိ အုအုအုအု အူူးးးးးးးးး"
*************************
"ဝွစ္!!!!! ဒုတ္ အီးးးးး ဟာ ဘာျဖစ္ ဝွစ္!!! ဒုတ္!!!! အားးးးးးး"
ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ အေနာက္ဘက္ရွိ ကင္းက် ဂ်ပန္ႏွစ္ေကာင္ အသံပင္ က်ယ္က်ယ္ မထြက္နိဳင္ဘဲ လဲက်သြားသည္။ သာေက်ာ္တို႔ အဖြဲ႔လည္း အရက္ဝိုင္းတြင္ ဆူညံေနသျဖင့္ မရိပ္မိ။ ရဲေသြးက အေျ အေနကို ေစာင့္ၾကည့္ေနသည္။ အေရွ႕ဘက္တြင္ ဂ်ပန္ သံုးေယာက္။ ရဲေသြးက ျခံေရွ႕ ဘယ္ညာသို႔ ႏွစ္ဦးစီ ခြဲ၍ သူႏွင့္ တစ္ေယာက္က အေရွ႕ေပါက္ တည့္တည့္သို႔ ခ်ည္းကပ္သြားသည္။ ေမွာင္ေန၍ အျမင္ မရွင္းေပ။ ကင္းက် ဂ်ပန္ေတြလည္း ခါတိုင္း ဘာမွ် မျဖစ္သျဖင့္ ျခံေပါက္ကို ေက်ာေပးကာ သစ္ငုတ္ေတြေပၚတြင္ ထိုင္ေနၾကသည္။ အနား ေရာက္သည္ႏွင့္ အေနာက္မွေန၍ ဂ်ပန္၏ ပါးစပ္ကို အုပ္ကာ ဆဲြလွဲလိုက္သည္။
"အိ အုအု ဇြတ္!!!!"
ဓါးေျမွာင္ျဖင့္ လည္မ်ိဳကို စိုက္လိုက္ရာ ဂ်ပန္စစ္သား ဆန္႔ငင္ ဆန္႔ငင္ျဖင့္ အသက္ ကင္းမဲ့သြားသည္။ ထိုစဥ္ ေသးေပါက္ရန္ ထလာေသာ ဂ်ပန္ တစ္ေယာက္က မထင္မွတ္ဘဲ ေတြ႕သြားကာ
"ေဟ့!!! ဘာေတြလည္း!!! ဟာ သူပုန္ေတြ!!! သူပုန္ေတြ!!! ဒိုင္း ဒိုင္း ဒိုင္း!!! ဝွစ္!!! အားးးးးးးး"
ေသနက္သံ ၾကား၍ သာေက်ာ္တို႔ အဖြဲ႔ ဝရုန္းသုန္းကား ျဖစ္သြားသည္။ ဟာကိရိတို႔လည္း ေၾကာင္သြားကာ
"ေဟ့ ဘာျဖစ္တာလည္းကြ"
"သူပုန္ေတြ စခန္းကို ဝင္စီးေနၿပီ မာစတာ"
"ေဟ!!! သက္ပစ္စမ္း အဲ့ေကာင္ေတြ"
ေမေလး၏ ပါးစပ္ထဲ လီးတန္းလန္းႏွင့္ အမိန္႔ေပးေနေသာ ဟာကိရိကို ၾကည့္ကာ ေမေလး ျပံဳးလိုက္ၿပီး ပါးစပ္ထဲရွိ လီးကို အားရပါးရ ကိုက္ျဖစ္လိုက္သည္။
"အင့္ဟာ ေသစမ္း ေခြးႀကီး"
"အားးးးးးးး ဘိရုမာ ကိုက္တယ္ ကိုက္တယ္ အားးးးးးးး"
ဟာကိရိ၏ လီးႀကီး အရင္းမွ ပ်က္သြားကာ ေသြးမ်ား ပန္းထြက္လာသည္။
"ထြီ!!!! ဟားးဟားးးဟားးးဟားးး ေခြးႀကီး ငါတို႔ ျမန္မာမေတြကို ဖ်က္စီးတဲ့ဟာႀကီး ေသစမ္း၊ ေသစမ္း"
ဟာကိရိ ေသြးသံရဲရဲျဖင့္ က်မ္းျပင္ေပၚ လူးလွိမ့္ေနသည္။
ဖင္ကို လိုးေနေသာ ဘီလူးႀကီး သတိဝင္ကာ ေမေလး၏ လည္ပင္းကို ညွစ္လိုက္သည္။ ေမေလးကလည္း ရွိသမွ် ခြန္အားျဖင့္ ဘီလူးႀကီး၏ လီးကို လက္ျပန္ ညွစ္ထားသည္။
"အားးးးး အစ္ ဂစ္ဂစ္ဂစ္"
ျခံထဲတြင္လည္း ေသနက္သံမ်ား ဆူညံသြားသည္။ ရဲေသြးတို႔ အဖြဲ႔အား မဲ၍ တိုက္ေနစဥ္ ညိဳေမာင္တို႔က အေနာက္ဘက္မွ ညွပ္တိုက္သျဖင့္ ဂ်ပန္ေတြ ေဘးက်ပ္နံက်ပ္ ျဖစ္သြားသည္။ ညႊန္ၾကားမည့္ သူကလည္း ေပၚမလာသျဖင့္ ဝရုန္းသုန္းကား ျဖစ္သြားသည္။ ဂ်ပန္ေတြ က်ည္ကုန္ၿပီ။
"တက္!!!!!! က်ားးးးးးးးး ခြ်န္ခြ်န္ ခ်လြန္ အားးးးးးးးး"
လူျခင္းပူး၍ တိုက္ေနစဥ္ ရဲေသြး အိမ္ေပၚထပ္သို႔ ေျပးသြားသည္။
"က်ားးးးး ဝုန္းးးး"
အိမ္တံခါးကို ကိုယ္ႏွင့္ ပစ္တိုက္ကာ ဝင္လိုက္သည္။ ျမင္ရသည့္ ျမင္ကြင္းက မသက္သာလွ။ ဟာကိရိက ေသြးအိုင္ထဲ လူးလွိမ့္ေနၿပီး ဘီလူးႀကီးက ပါးစပ္တြင္ အျမွပ္တစီစီျဖင့္ တက္ ေနသည္။ ဘီလူးငယ္၏ လက္ထဲတြင္ ေသြးစြန္းေနေသာ ဓါးတစ္လက္။ ေမေလးက ေသြးထြက္ေနေသာ ဗိုက္ကို အုပ္ကာ အခန္းေဒါင့္တြင္ ထိုင္ေနသည္။ ဦးေက်ာက္လံုးႏွင့္ ဘီလူးငယ္ အဝတ္အစားပင္ မဝတ္နိဳင္ေတာ့ဘဲ ထြက္ေျပးၾကသည္။
"ေမေလးးးး ေမေလးးးး"
ရဲေသြး ေမေလးအား ေပြ႕လိုက္သည္။
"ညီမ တာဝန္ေက်ပါတယ္ေနာ္"
တလံုးျခင္း ေျပာကာ ရဲေသြး၏ ရင္ခြင္ထဲတြင္ ဇတ္က်ိဳးက်သြားသည္။
"ေမေလးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး"
_______________
ဦးေအာင္ေကာင္းတို႔ အဖြဲ႔ ပိတ္စို႔ ဖမ္းစီးထား၍ 15 ဦးခန္႔ အရွင္ဖမ္းမိသည္။
မင္းဝန္ေတာ၏ စခန္း ၁ အခ်ဳပ္ခန္းထဲတြင္
ဦးေက်ာက္လံုး၊ သာေက်ာ္၊ ငမိုးႏွင့္ ဘီလူးညီေနာင္ အပါအဝင္ အက်ဥ္းသား 15 ဦးလံုး ကိုယ္တံုးလံုးျဖင့္ လက္ျပန္ ႀကိဳးတုတ္ကာ မတ္တပ္ရပ္ခိုင္းထားသည္။ သူတို႔ကို သက္ရန္ မိလံုးႏွင့္ ညိဳေမာင္၏ ေတာင္းစိုခ်က္ေၾကာင့္ ရဲေသြးက ခြင့္ျပဳထားသည္။ သံု႔ပန္း 15 ေယာက္လံုး၏ လီးမ်ားအား ေတာင္လာေစရန္ မိလံုးက ကြင္းတိုက္ေပးၿပီး သစ္တံုးေပၚ တင္ထားသည္။ ညိဳေမာင္ႏွင့္ မိလံုး၏ လက္ထဲတြင္ ဝါးရင္းဒုတ္ ကိုယ္စီႏွင့္။
မိလံုးက ငမိုးေရွ႕သို႔ရပ္ကာ
"ငါ့ကို နင္တို႔ လုပ္တုန္းက အရသာ ရွိသလို၊ အခုလည္း အရသာရွိေအာင္ လုပ္ေပးမယ္၊ ကဲဟယ္ ဒါက ငါ့အတြက္"
"ေဖ်ာင္းးးးး အားးးးး"
သစ္တံုးေပၚ တင္ထားေသာ ငမိုး၏ ေတာင္ေနသည့္ လီးကို ဝါးရင္းဒုတ္ျဖင့္ အားရပါးရ ရိုက္ခ်လိုက္ရာ ေသြးမ်ား ဖ်ာထြက္ကာ ငမိုး ပါးစပ္မွ အျမွဳပ္ တစီစီ ထြက္လာသည္။ လီးလည္း အစိတ္စိတ္ အမႊာမႊာ ဖြါထြက္သြားသည္။
ဦးေက်ာက္လံုးေရွ႕တြင္ ညိဳေမာင့္ ဝါးရင္းဒုတ္ ေျမွာက္သြားသည္။
"ကဲကြာ ဒါက မေႏွာင္း အတြက္"
"ေဖ်ာင္းးး အားးးးး"
"ဒါက ေမေလး အတြက္"
"ေဖ်ာင္းးးးး အားးးး"
"ဒါက ငါတို႔ တိုင္းရင္းသားေတြ အတြက္"
"ေဖ်ာင္းးးးးး အားးးးးး"
"ကဲကြာ ကဲကြာ ေဖ်ာင္းးး အားးး ေဖ်ာင္းးး အားးးး"
-------------------------------------------
အေနာက္ဘက္သို႔ ဝင္သြားေသာ ေနလံုးႀကီးကို ေငးၾကည့္ေနသည့္ ညိဳေမာင့္အနီးသို႔ မိလံုး ေရာက္လာသည္။
"ကိုညိဳေမာင္!!!! မေႏွာင္းကို သတိရေနတာလားဟင္"
"ဆိုပါေတာ့ မိလံုးရယ္"
"မိလံုးေလ ကိုညိဳေမာင္ကို ေျပာစရာရွိတယ္"
"ေျပာေလ"
"ကိုညိဳေမာင့္ အျဖစ္ကို မိလံုး မၾကည့္ရက္ဘူး၊ မေႏွာင္းကိုယ္စား ကိုညိဳေမာင္ကို မိလံုး ျပဳစုပါရေစ"
"ဘယ္လို မိလံုး"
"ဟုတ္တယ္၊ မိလံုး ကိုညိဳေမာင္ကို ေမတၲာမွ်ေနတာ၊ ကိုညိဳေမာင္က မိလံုးရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကို သတီရင္ေပါ့"
ေျပာရင္း ေခါင္းငံု႔ကာ အသံ တိမ္ဝင္သြားေသာ မိလံုးအား ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းကာ
"မိလံုးရယ္"
ထိုအျဖစ္ကို ၾကည့္ကာ ျပံဳးေနၾကသူ ႏွစ္ဦးကေတာ့ ရဲေသြးနဲ႔ ျမႏွင္း။
#######################
ေတာ္ေသးၿပီ
(ငါ့လင္ သာဂိ)